Ég hef hlustað á eitt (og aðeins eitt) lag síðustu daga, frekar oft, og ég hef ekki enn fengið leið á því. Það er lagið Suzanne með Hope Sandoval and the Warm Inventions, tekið af plötunni Bavarian Fruit Bread frá árinu 2002. Ég er örugglega búinn að hlusta á það 57 sinnum eða eitthvað.



Við kynntumst nú reyndar Hope Sandoval í seinustu færslu, en hérna er hún aðeins eldri og sést sjálf ekkert í myndbandinu, allaveganna held ég ekki. Mér finnst þetta lag æðislegt og er frekar sáttur við að hafa fundið það fyrir tilviljun á YouTube. Það er svo þægilegt og laust við allt bling bling.

Myndbandið er líka frábært, frekar óvenjulegt en passar vel við þetta lag. Sérstaklega fíla ég sló-mó atriðið þegar konan (Hope, is that you dear?) er að standa upp og fara fram. Það gerir þetta litla einfalda atvik að einhverju meira, líkt og að skoða snjókorn í smásjá. En ég vil samt ekki vera að greina þetta of mikið, best bara að hlusta aftur.

Ég hlustaði mikið á plötuna Long Gone Before Daylight og þótti hún ágæt. En ég hef ekkert hlustað á nýjustu plötuna eftir Cardigans, sem heitir Super Extra Gravity. Ég er að fíla þetta lag, svo ég ætti að tékka á henni.   Þessi plata er samt alveg gömul, frá 2005.



Nina Persson er frekar hott, verð ég að segja. Mér finnst hún eldast einstaklega vel og svo tekst henni alltaf að bregða sér í allskonar mismunandi gervi í myndböndunum sínum. Það er skemmtó.

Myndbandið minnir dálítið á Radiohead, en samt ekki skilurru. Ég er að fíla þetta ágætlega. Ég ber dálitla virðingu fyrir þessu bandi, þetta er gott popp. En ég hef ekki mikið annað að segja um þetta núna. Best að leggja sig bara.

Fyrir utan það að bera frábært nafn, þá er þetta lag bara svo mikið partý!



Lagið heitir Whoo! Alright - Yeah... Uh Huh! og er með hljómsveitinni The Rapture, sem ég hef ekkert hlustað á og veit ekkert um, en mér finnst þetta skemmtilegt. Það virðast allir vera svo hressir í þessu myndbandi að maður bara smitast. Og svo er líka svo gaman að dansa, en það virðast ekki allir vera sammála um það...

People don't dance no more
They just stand there like this
They cross their arms and stare you down and drink and moan and piss

Orð.

Það er föstudagur. Jibbkóla!

Það er þá mjög við hæfi að horfa á dans myndband frá 1982.

The Scene var dansþáttur frá Detroit sýndur á virkum dögum, sem virðist hafa verið mjög vinsæll hjá unglingum á þessum tíma. Lagið sem er verið að spila undir er Sharevari með A Number Of Names, sem er góð blanda af electro og disco. Þetta er frekar svipað og Italo Disco en það var eiginlega bara í evrópu á þessum tíma.



Það vantar wiki færslu um þennan þátt, en færslan um Detroit techno segir :

...Television programs like TV62 -- WGPR's "The Scene" featured a racially and ethnically very mixed selection of dancers every weekday after school, but the playlist was typically jammed with the R&B and Funk tracks of the day, like Prince or the Gap Band. Breakouts like Juan Atkins "Technicolor" under his Model 500 moniker eventually found their way onto The Scene.

Up 'til seven o'clock we rock non-stop! Ég er að fíla þetta!

Hér sit ég og stofna blog.  Gríðarlegt stuð.  Ég er frekar andlaus núna, svo ég segi lítið af viti.  Vonum að það verið ekki alltaf þannig, en hver veit.  Þá þarf ég líklega að fara segja eitthvað heimskulegt.  En ég var að fatta í hádeginu að þegar maður hefur ekkert að segja, þá er maður líklega að hugsa fullt sem maður vill bara ekki segja við fólkið sem maður er tala við.